MINISTRANT – członek ludu Bożego, który w czasie sprawowania liturgicznych obrzędów spełnia posługę pomocniczą w sposób określony przepisami Kościoła.
Słowo „ministrant” pochodzi z języka łacińskiego ” ministrare” i oznacza „służyć, pomagać”. Ministrant służy kapłanowi i ludowi Bożemu, a przez to służy samemu Bogu. Chociaż chłopcom bardziej odpowiadają mundury niż suknie, to ministranci chętnie wkładają na siebie bielutkie komże, by na oczach zgromadzonych w kościele wiernych dostojnie spełniać swoje funkcje. Ministrant powinien być wzorem dla swojego otoczenia, którym jest jego klasa, podwórko, a co najważniejsze jego najbliższa rodzina. Musi poświęcić swój czas na to, aby służyć Panu Bogu. Zanim jednak zostanie dopuszczony do służby przy ołtarzu, musi być odpowiednio przygotowany do tego wielkiego wydarzenia.
Kto to jest ministrant?
Ministrant jest POMOCNIKIEM przy sprawowaniu Mszy Świętej i podczas innych nabożeństw liturgicznych. Ministrant usługuje księdzu, gdy przygotowywany jest ołtarz i dary ofiarne potrzebne do ofiary Mszy Świętej.
Ministrant jest tym, który NIESIE ZNAKI. Ministrant niesie pewne określone przedmioty, które dla liturgii są niezbędne. Są to przedmioty, które dla liturgii mają szczególne znaczenie. One mają ludziom wierzącym coś przedstawić i wskazać na inną rzeczywistość.
Ministrant powinien sam być ZNAKIEM. Ministrant przez służenie wskazuje, że każde nabożeństwo liturgiczne sprawowane w kościele, jest nie tylko sprawą kapłana, lecz sprawą całej parafii i wszystkich wiernych!
Każdy ministrant powinien starać się osiągać doskonałość poprzez codzienne naśladowanie Chrystusa, modlitwę oraz pracowitość i sumienność. Ministrant przez swoje służenie pokazuje, że „uczestniczyć w liturgii” to znaczy także współdziałać i współtworzyć ją, czynnie się w niej angażując!
DEKALOG MINISTRANTA!
- Ministrant kocha Boga i dla Jego chwały wzorowo spełnia swoje obowiązki.
- Ministrant służy Chrystusowi w ludziach.
- Ministrant zwalcza swoje wady i pracuje nad swoim charakterem.
- Ministrant rozwija w sobie życie Boże.
- Ministrant poznaje liturgię i żyje nią.
- Ministrant wznosi wszędzie prawdziwą radość.
- Ministrant przeżywa Boga w przyrodzie.
- Ministrant zdobywa kolegów w pracy i zabawie dla Chrystusa.
- Ministrant jest pilny i sumienny w nauce i pracy zawodowej.
- Ministrant modli się za Ojczyznę i służy jej rzetelną pracą.
Liturgiczna Służba Ołtarza
istnieje w naszej parafii od samego początku.
„Ministrare” z łaciny znaczy „służyć”, dlatego ministranci służą Panu Bogu, kiedy przyczyniają się do tego, aby liturgia była piękna. Usługują oni księdzu, gdy przygotowywany jest ołtarz i dary ofiarne potrzebne do Mszy Świętej, a także pomagają po jej zakończeniu.
Ministranci są tymi, którzy niosą pewne znaki – określone przedmioty, które mają szczególne znaczenie dla liturgii. Ludziom wierzącym coś one przedstawiają i wskazują na inną rzeczywistość.
Ministrant przez swoje służenie pokazuje, że „uczestniczyć w liturgii” nie znaczy tak jak w kinie albo przed telewizorem, tylko słuchać czy oglądać. „Uczestniczyć w liturgii” to znaczy także współdziałać i współtworzyć ją, czynnie się w niej angażując.
Ubiór ministranta zależy od jego wieku i tak:
krótka biała szata liturgiczna jest nazywana komżą i razem z czerwoną spódnicą i złotym kołnierzykiem stanowi ubiór ministranta młodszego.
długa do kostek czerwona suknia to tunika albo sutanna ministrancka i wraz z białą komżą jest strojem ministranta starszego
długa biała szata to alba, zarezerwowana jest dla lektorów. Często przewiązywana jest ona cingulum, które może być dowolnego koloru.
natomiast alba i krzyż papieski zawieszony na szyi to znak szczególny wyróżniający ceremoniarzy
Liturgiczna Służba Ołtarza, jak każda inna formacja, ma swoje spotkania, na których omawiane są ważne sprawy, takie jak asysta na Msze Święte. Ministranci mają swoją zbiórkę we wtorki po Mszy Świętej wieczornej, a lektorzy w czwartki o tej samej porze.
Patronami ministrantów są Ci, którzy za życia wiernie służyli Chrystusowi, należą do nich:
św. Tarsycjusz, żyjący w III wieku męczennik rzymski
św. Stanisław Kostka, szesnastowieczny męczennik z Polski
św. Alojzy Gonzaga z Włoch, XVI wiek
św. Jan Berchmans, Belg z XVII wieku
św. Dominik Savio, najmłodszy w historii kanonizowany przez Kościół młodzieniec, Włoch z XIX wieku
